Ба истиқболи 30-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шаҳру навоҳии мамлакат баробари таъмиру навсозӣ ва бунёди иншооти иҷтимоиву иқтисодӣ, ҳамчунин маъракаи корҳои ободониву сарсабзгардонӣ бомаром идома дорад. Шинонидани ниҳолу гулҳои ороишӣ ва ба ин васила сарсабзу хуррам намудани гӯшаҳои мухталифи Тоҷикистони азиз аз ҷумлаи иқдому ташаббусҳои созандаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, муҳтарам […]
(ё презентатсияи «Паймони зиддимиллӣ»)
КОНСЕПСИЯИ НАВИ МУҲИДДИН КАБИРӢ ВА АНДАРЗҲОИ ЙОЗЕФ ГЕББЕЛС Моҳияти консепсияи нав – сӯиистифода аз шуури омма ва таблиғоти бешармонаву густохонае мебошад, ки ба эҳсосоту ғаризаи инсонӣ нигаронидашуда аст. Дар чунин таблиғот ҳақиқат дар ҷои охир меистад. Ва агар дар баъзе чорабиниҳои таблиғотӣ он вуҷуд дошта бошад ҳам, танҳо ба хотири эҷоди таъсири равонӣ аст.