КОНСЕПСИЯИ НАВИ МУҲИДДИН КАБИРӢ ВА АНДАРЗҲОИ ЙОЗЕФ ГЕББЕЛС Моҳияти консепсияи нав – сӯиистифода аз шуури омма ва таблиғоти бешармонаву густохонае мебошад, ки ба эҳсосоту ғаризаи инсонӣ нигаронидашуда аст. Дар чунин таблиғот ҳақиқат дар ҷои охир меистад. Ва агар дар баъзе чорабиниҳои таблиғотӣ он вуҷуд дошта бошад ҳам, танҳо ба хотири эҷоди таъсири равонӣ аст.
Худбохтагону нохудогоҳон ва душманони миллату меҳани тоҷик, ки бо суханони бемантиқонаю беасосу пўч ҳамеша бар сари мардуми мо санги мезананд, бо ҳар роҳу восита иттилооти бардурўғ ва сафасатаҳо паҳн карда, худро мўсичаи бегуноҳ нишон медиҳанд. Маҳз бо ҳамин усули корӣ ва тарзи амалкарди худ тавонистанд, ки истиқлолияти давлатии Тоҷикистонро аз бомдод ба хок хун оғўшта […]
Хотираи неки устод Осимӣ дар қалбҳои мо боқист Яке аз амалҳои нангини ташкилоти террористии наҳзати исломӣ дар солҳои навадуми асри гузашта кушта шудани шумораи зиёди олимону донишмандон ва умуман зиёиён буд. Дар хусуси чунин ҷиноятҳои мудҳиши наҳзатиҳо филмҳои мустанад ва гузоришҳои телевизионӣ ҳам намоиш дода шудаанд, ки дар онҳо шоҳидони он воқеаҳои хунин суханронӣ карда, […]