ё дар интизори аломати нуқта Ман ба пайравони Сайид Абдуллоҳи Нурӣ коре надорам. Онҳоеро, ки мешиносам, одамони ботақво ва дорои маънавиётанд. Ягон нафаре аз онҳо ба зиштӣ даст намезанад. Ҳамаи онҳое, ки ба ман дармеафтанд, “бозёфтҳои” Кабириянд.
Муқаддима Зуҳури инсон дар табиат падидаи фавқулода ва истисноист. Зеро он ягона мавҷудоти соҳибшуур мебошад, ки чунин афзалиятро тавассути забон ва амали мувофиқ ба муҳтавои майнаи хеш, мақсаднок, бо дарназардошти оқибати кирдори содиркардааш ва дарки фаҳми натиҷаи он ба намоиш мегузорад. Таъйиноти мантиқӣ ва моҳиятии фарди бохирад, таҳаввул ва такомули муҳиту ашё ба манфиати таъмини […]
Сомонаи Паём, ки муддатњост дар сафањоташ хурофоту љањолат, риёву ѓараз ва кинаву адоватро љо медињад, ба љуз таассубу бењувиятї чизи дигаре дар ќолаби «Паём» ба хонандагон ба армуѓон намеоварад.