Нооромиҳо дар Шарқи Наздик ҳазорҳо сокинони кишварҳои Осиёи Миёна, аз он ҷумла шаҳрвандони Тоҷикистонро ба коми худ фурӯ бурдааст.
Дар бораи Паймони миллӣ, ки Шумо савол кардед фикри ман ин аст, ки ман дар ин ҳаракат на паймонро мебинам на миллиро, зеро паймон ҳолатест дар сиёсат, ки гуруҳи ҳизбу ҳаракатҳои воқеӣ байни ҳам эътилоф мекунанд ва як неруи васеи фарогирро ба вуҷуд меоранд.
Оппозитсия дар Тоҷикистон калимаи номатлуб ва ғайриқобили қабул аст. Суннати нобихради вайронро, ки митинбозӣ мегӯянд, оппозитсия ривоҷ дод. Ҷанги шаҳрвандиро оғозгар ва таҳрикгараш оппозитсия буд. Нахустин гурӯҳҳои ғайримасъули ҷангиро оппозитсия аввал дар дохил ва баъдан дар хориҷи кишвар таъсис дод. Чун ҳунари созандагӣ надоранд, он чӣ ки ба ботину зоҳири онҳо рост аст, ҳамин митингбозӣ […]