Қобили тазаккур аст, ки дар шароити кунунӣ намудҳои гуногуни ифратгароӣ аз худ дарак додаанд, ки дар байни онҳо ифротгароии динӣ мақоми махсусро ишғол менамояд. Мақсади онҳо зӯран ғасб намудани ҳокимият, ба мафкураи мардум ҷой додани идеологияҳои мазҳабии худбофтаву худсохта, ноором кардани вазъ ва амнияти кишвар, бо ин мақсад барангехтани душманӣ ва бадбинии динӣ дар ҷомеа равона шудааст. Мавриди зикр аст, ки ҳадафи ифротгароёни динӣ барангехтани ҳисси нобоварӣ нисбат ба давлату Ҳукумат ва тафриқаандозӣ миёни ҷомеа аст. Ингуна ашхоси ифротӣ аз иштирок дар ҳаёти сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоии мамлакат канораҷӯӣ намуда, ба ягон амали нек ва меҳнати ҳалол кор намегиранд. Баръакс, онҳо дар паноҳи баъзе қувваҳо бо айбҷӯйиву дасисакорӣ даст мезананд. Зери шиорҳои бофтаву хаёли фиребандаи худ ба амалҳои низоангез ва тундгароӣ ҷавононро даъват намуда, амалҳои бади худро бо номи «қаҳрамонӣ», «фидокорӣ» ва «хизмат ба дин» анҷом медиҳанд. Бо ин роҳ мехоҳанд ба мақсадҳои нопоки худ ноил шаванд, яъне нуфузу дастовардҳои миллиро то андозае паст зананд. Мувофиқи таҳлилҳои коршиносон ва мушоҳидаҳои ҳамарӯза як қатор сабаб ва омилҳо, ба монанди таъсири манфии сабтҳои электрониву видеоӣ, китобу маҷаллаҳо ва дигар маводи чопии дороии хусусияти зӯроваридошта, ба кор ва ба таҳсил фаро гирифта нашудани ноболиғону ҷавонони аз 16 то 30-сола ва дар маҷмуъ, иҷро нагардидани уҳдадориҳо аз ҷониби падару модарон ё шахсони онҳоро ивазкунда ба афзоиши ҳуқуқвайронкунӣ дар байни ноболиғон, шомилшавии онҳо ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳои экстреместӣ замина гузоштаанд. Ин гуфтаҳо аз он шаҳодат медиҳад, ки дар замони муосир экстремизм ва терроризм хусусияти байналмилалӣ дошта, барои ин гуна зуҳурот давлат, миллат, дин ва дигар муқадасот аҳамият надорад. Аз ин лиҳоз, барои баланд бардоштани самаранокии мубориза бо терроризм ва дигар зуҳуроти номатлуб ҳакорӣ ва мусоидати ҳар як фарди ҷаъмият барои пешгирӣ ва муборизаи зидди ҷиноятҳои трасимиллӣ зарур аст. Вобаста ба ин масъала аз ҷониби кормандони дастгоҳи ҷамоати деҳоти Сешанбеи шаҳри Турсунзода бо мақсади пешгирии зуҳоти номатлуб миёни аҳолӣ суҳбату корҳои фаҳмондадиҳиро мунтазам баргузор мегарданд. Хусусан ин гуна суҳбатҳо дар ҳамкорӣ бо уламои дин, нозиротни минтақавӣ, шахсони барӯманду рӯзгордида, ҳамчунин раисони кумитаҳои маҳалла хусусан бо шаҳрвандоне, ки ба муҳоҷирати меҳнатӣ сафар мекунанд, доир мегардад. Вазъи кунунии ҷаҳони муосир, хатарҳои тарроризми байналмилалӣ ва амалиётҳои ҷангӣ аз ҳар фарди худогоҳи ҷомеа тақозо менамояд, ки бо ин падидаи номатлуб муборизаи доимӣ дошта бошад. Мубориза алайҳи ҳама гуна равандҳои харобкор омили пойдории сулҳу ваҳдат маҳсуб ёфта, сулҳу амният ва нболоравии иқтисодиву иҷтимоии мамлакатро таъмин менамояд. Раиси ҷамоати деҳоти Сешанбеи шаҳри Турсунзода Саодат Умарова
Сабтҳои охирин
ВАҲДАТ – ИФОДАГАРИ ЯГОНАГӢ
Бисту як сол муқаддам бо талошҳои хастанопазир ва иқдомҳои ҷавонмардонаи Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, инчунин дигар фарзандони фарзонаи миллат ба Ваҳдати миллӣ расидем. Яъне 27 июни соли 1997 дар шаҳри Москва Федератсияи Россия Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон ба имзо расид. Ин санаи бузурги таърихӣ дар тақвими миллати мо ҳамчун […]
ҶОЙИ ИФРОТИЁН ДАР ПАРТОВГОҲИ ТАЪРИХ
Кишвари соҳибистиқлоли Тоҷикистон сол то сол обод ва сатҳи некуаҳволии халқ беҳбуд ёфта, зиндагӣ мазмуну мундариҷаи тоза пайдо мекунад. Дар мисоли шаҳри Турсунзода зикр кардан мумкин аст, ки рушду пешрафт қонуни ҳаёти осудаҳолонаи мо гардидааст. Чунончи, дастовардҳои меҳнатии аҳли заҳмати шаҳр дар муддати чор моҳи сипаридаи соли равон гувоҳи ин маънӣ мебошад. Рушди бемайлони […]
ДАСТОВАРДҲОИ МО АЗ НЕЪМАТИ ИСТИҚЛОЛ АСТ
Истиқлолият неъмати бебаҳо ва шаъну шарафи ҳар як миллат буда, нишонаи асосии пойдории давлат, симои миллат, мазҳари ормонҳои миллӣ ва нуфузу эътибори ба ҷаҳони мутамадин пайвастани кишвари соҳибистиқлол мебошад. Фарзандони фарзонаи Миллати тоҷик дар тӯли таърих ҷиҳати ба даст овардани соҳибистиқлолӣ ҳамеша дар мубориза буда, миллати озодихоҳи мо дар ибтидои солҳои 90-уми асри гузашта ба […]