Сиёсат

Мудрым взглядом окинем историю. Почему тема басмачества стала публичной? В последние годы средства массовой информации, в особенности зарубежные и частные, стали уделять особое внимание теме басмачества.

Мутаассифона, дар шароити ҳассоси байналмилалӣ, рӯйрост шудани дахолати геополитикии қудратҳои ҷаҳонӣ ҷиҳати ташвиқу тарғиби  нерӯҳои ифротии кишварҳо барои муташанниҷ сохтани вазъияти сиёсӣ, махсусан, дар давлатҳои тозаистиқлол, хавфи авҷ гирифтани ҳаракатҳои экстремистӣ ҳамчун хатар ба амнияти миллӣ зиёд шуда истодааст.

Фаъолияти тахрибкорона ва душманонаи Муҳаммадиқболи Садриддин бар зидди Тоҷикистон идома дорад. Ин дафъа вай дар як матлаби ахиран дар сомонаи ифротии худ нашр кардааш кӯшиш кардааст, ки Сафири Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Арабистони Саудиро беасос туҳмат кунад ва дар назари хонандагон манфӣ нишон диҳад.

Навиштаҳои Зафари Суфӣ, ки идаъо мекунад ва худро яке аз “мушкилкушоён”и  ҷомеаи тоҷик арзёбӣ мекунад, ба ҷуз аз чаранду ёвагӯӣ чизи дигаре нест. Ин нафар яке аз ҳампоягони  гуруҳҳои беҳувияту худбохтаест, ки ба осиёи бегонагон об мерезад ва чархаи онро гардиш медиҳад.

(ё презентатсияи «Паймони зиддимиллӣ»)

Инак Муҳиддин Кабирӣ баъд аз хиёнат кардан ба Ватан ва паноҳ бурдан ба зери домони хоҷагони худ, дигарбора бидуни хиҷолат сар бадар оварда, мехоҳад чеҳранамоӣ кунад.

Дар бораи қотилию ғоратгариҳои роҳбарону масъулони ташкилоти террористӣ-экстремистии Ҳизби наҳзати исломӣ ҳар қадар гӯем ва нависем боз ҳам кам аст. Зеро ин гурӯҳи хиёнаткор барои миллату давлати Тоҷикистон солҳои навадуми асри гузашта он қадар бадбахтию   бенизомӣ оварда буданд, ки чунин ҳолатро халқи тоҷик дар тамоми тӯли таърих надида буд. 

Дар қишлоқҷойҳои мо матале аст, ки мегӯянд, ки «к… и хуб ҳам қанат аст» .  Дар намунаи наҳзатиҳо, дида мешавад, ки язнаи хуб Стив Свердлов ҳам барои наҳзатиҳои ғарбнишин қанат шудааст. Аниқтараш хонум Шабнам Худойдодова хуб ва бунёдӣ кӯшиш кардааст, язнамулло, ки дар маҳалҳои мо ба ҷойи хар аст, мушовиру муҳофизи наҳзат дар ин ташкилот […]

Имрӯзҳо мардуми бошараф ва ҷавонони сулҳпарвар дар Ватан зиндагӣ намуда, халқи тоҷик хоҳони сулҳу суботанд. Давлату миллати тоҷик рӯзҳои сахту нооромиро аз сар гузаронида, намегузоранд, ки нохалафон нисбат ба ватани азизи мо фитнаангезӣ кунанд.

Дар олами мураккабу зудтағйирёбандаи сиёсиву иқтисодӣ, рӯз то рӯз шумораи муасссисаҳои ба ном тадқиқотиву таҳлилӣ, ки хати маши фаъолияташонро манфиатҳои гурӯҳҳои алоҳида ташкил медиҳад афзуда истодааст. Бештари чунин созмонҳои ба ном байналмилаливу дар амал тобеи идеологияи кишварҳои алоҳида дар баъзе давлатҳои Ғарб фаъолият доранд.