Дар муроҷиатнома, аз ҷумла омадааст:
«Дар робита ба паҳн шудани маълумот дар бораи он ки коронавирус ба ҷумҳуриҳои ҳамсоя ошкор шудааст, аҳолии Тоҷикистон ба харидани миқдори зиёди маҳсулоти хӯрокворӣ шурӯъ намудаанд. Чунин вазъиятро зиёд паҳн намудани паёмҳо тавассути мессенҷерҳо ва шабакаҳои иҷтимоӣ дар бораи паҳншавии вирус боз ҳам бадтар месозад.
Пешгирӣ маънои воҳима карданро надорад, балки чораҳои пешгирии хатарҳои эҳтимолиро дар назар дорад.
Ширкати «Фаровон-1», ки яке аз калонтарин истеҳсолкунандагони орд дар ҷумҳурист, ба шумо иттилоъ медиҳад, ки захираҳои маҳсулоти тайёр ва инчунин захираҳои гандум метавонанд сокинонро бардавом бо орди навъҳои гуногун таъмин кунанд. Дар интиқоли гандум ба ҷумҳурӣ мушкилот вуҷуд надорад ва шарикони асосии мо аз Қазоқистон низ аз мо даъват ба амал меоранд, ки ба ваҳму воҳима наафтем.
Нуқтаҳои тиҷоратии хусусии мо маъмулан дар тамоми шаҳру ноҳияҳо фаъолият доранд.
Мавриди зикр аст, ки ҳолати паҳнкунии иттилоот ба нарх ва инчунин норасоии орд таъсир намерасонад. Мо аз мардуми Тоҷикистон даъват менамоем, ки ба ваҳму воҳима наафтанд. Тавре мегӯянд: танҳо амалҳои одию фаҳмо аз воҳима наҷот медиҳанд.
Аз шумо хоҳиш менамоем, ки орд ва равғанро бо нархи баланд аз ҳаннотҳои гуногуни беинсоф, ки мехоҳанд аз ин ҳолати шумо истифода кунанд, харидорӣ накунед …».
