Боиси зикр аст, ки вақто, кимӯҳлатиаккредитатсияихабарнигори “Озодӣ” ба итмоммерасид, пеш аз ҳама наҳзатиҳо ба ташвишафтода аз тамомиминбарҳо баромаднамуда, аз озодиисуханваҳуқукуозодиҳоихабарнигоронҷоғмезадандваакнун, ки он хабарнигорон иҷозатиидомаифаъолиятрогирифтабошандҳам, наҳзатиҳо фолбиниҳои худро идома дода истодаанд.
Ислоҳ нет ба мисли он шағолак аз филмитасвирии «Маугли»-ро ба ёдмеоварад, кипалангроҳамроҳӣнамуда, доимо ибораи «мо ба шимолмеравем, мо ба шимолмеравем»-ротакрорменамояд. Ислоҳ нет бошадТоҷикистонроаз вакилонваконгресменҳоиамрикоӣтарсонидаистодааст. Гуё Президенти кишварамонро, ки рӯзҳои наздик ба Аврупо сафар дорад, мушкилиҳои зиёде интизор аст. Саволе ба миён меояд, ки барои чӣ наҳзатиҳо ба ин андоза бегонапарастанд? Барои чӣ онҳо дар ҳар маврид моро аз Амрикову Аврупо метарсонанд. Магар онҳо тоҷик нестанд ва Тоҷикистон Ватани онҳо нест. Аз навиштаҳои онҳо маълум мегардад, ки барои наҳзатиҳо азизтар аврупоиҳо ва амрикоиҳост.
Пеш аз ҷаласаи САҲА низ наҳзатиҳо доира мезаданд, ки акнун намояндагони Точикистон бо мо рубарӯ мешаванд ва бо мо як ба як мешинанду ба саволҳои мо ва САҲА ҷавоб мегӯянд ва ғайраву ҳоказо. Аммо дар натиҷаи ин ҷаласа наҳзатиҳо аз иштирокашон пушаймон шуданд. Кабиру сағири онҳо ба ғайр аз чор ҷумлаи тӯҳмату бӯҳтон нисбат ба ҳукумати Тоҷикистон дигар гапе надоштанд. Шармандавор ҷаласаро тарк намуданд. Намояндагони Тоҷикистон бошад бо як сарбаланди ба Ватан баргаштанд.
Бо боварии комил гуфтан мумкин аст, ки наҳзат айни замон як шиор дорад, ки он ҳам бадном сохтани давлату миллати тоҷик мебошад. Дигар ба ягон кор қодир нест ва ҳатто дар байни худ созиш надоранд, чӣ кор карданашонро намедонанд. Агар онҳо аз ин шиорашон даст кашанд, аз куҷо дар Аврупо зиндагӣ карда метавонанд.
Абдукарим Рашидов
