Бо айбҳои бофтаю сохта ва бедалел ҳарф мезанад, вале беадолатию қонуншиканиҳои аз тарафи худ содиршударо пинҳон медорад. Дар мавод буҳтон, иғво, худсафедкунӣ, худҳимоякунӣ, худхоҳӣ ҷой дорад. Мирзо дурӯғ мегӯяд ва дурӯғро обу ранг мебахшад, то ҳақиқат аз мардум пинҳон монад. Аммо намедонад, ки дурӯғ дер ё зуд ошкор мегардад. Вай борҳо миёни халқ шарманда шудааст ва аз он ҳам бадтар шармандатар хоҳад шуд. Салимпур худ шарбати муъҷизадори озодиро начашидааст ва ҳеҷ гоҳ намехоҳад халқи тоҷик шарбати озодии ба даст омадаро бичашад. Ӯ озодӣ гуфта, мехоҳад озодии мардуми тоҷикро бо ресмони муҳтоҷӣ, беҳуқуқӣ, зулм ва истисмор бубандад. Ҳақиақатеро, ки надида, ба он баҳо доданӣ мешавад, вале баҳои онҳо баҳои дурӯғин аст.
Эътимод ба нафс барои муваффақиятҳову пешравии ҳар як инсон заминаи хубест, вале вақте он бо дигар эҳсосоти манфии инсон махлут мешавад, на танҳо аз комёбиҳо дур, балки барои ҷомеа зиёновар хоҳад буд. Бахусус, агар он дар пояҳои баланди ниятҳо, ба монанди манфиатхоҳиву қудратталабӣ истифода гардад. Чунин як эҳсосоти махлутшударо дар рафтору кирдори Мирзои Салимпур мушоҳида намудан мумкин аст. Вай то ба имрӯз эътимод ба нафси худро чунон бо ниятҳои ғаразнок пайвастааст.
Маврид ба зикр аст, ки Мирзо худро дар ҷомеа ҳамчун як шахси озодихоҳ меҳисобад. Лекин мушоҳида мешавад, ки рукни асосиаш аз дурӯғ гуфтан иборат буда, дар рафтораш кибру ғурур бештар зоҳир мегардад. Аз ин нуқтаи назар, мебоист, ки вай дигар ҳарфе ба лаб наорад. Зеро аз он рӯзе, ки сомонаи «Ахбор.ком» арзи вуҷуд кард, ба сари давлату миллати тоҷик бадбахтиҳои зиёдеро овард, ки то ҳол ҷиҳатҳои манфии он ба ҷомеа таъсиргузор аст. Аз ин бармеояд, ки ин сомона ҳадафи ягонаи худ – бо ҳар роҳ, бахусус кӯмакҳои хоҷагони хориҷӣ ба даст овардан асту бас. Дар ин сурат, ин сомона расонаи иттилоотӣ нест, балки танҳо шахси манфиатхоҳест, ки ҷиҳати расидан ба ҳадафҳои худ манфитаҳои ғаразноки гурӯҳҳову созмонҳои алоҳидаро амалӣ менамояд.
Р. Раҳимов
