Аслан, ин насиҳатномаи навиштаи ҳазарати кур ба худаш дахл дорад. Зеро дар ҳамин як матлаби кӯтоҳ ҳадди ақал дар ду маврид ба ҳадди ифрот расиданашро исбот кардааст. Аз ҷумла, зимни мисоли овардааш дар бораи ҳамон ҷавоне ки ба гуфти кури Сайидюнус аввал ботақво будаасту баъд духтарбоз шудааст, ифротӣ будани вай баръало маълум аст. Ё вақте ки ба шоири миллат Бозор Собир туҳмат мезанад, дараҷаи баланди ифротӣ буданашро нишон медиҳад.
Кури Сайидюнус аз худ ҳамадон тарошида, оид ба тамоми масъалаҳои ҳаёту фаъолияти одамон менависад. Ҳатто хӯрдану хуфту хези мардумро мехоҳад тибқи хостаи худаш ба эътидол орад. Тарзи дурусти муборизаро ба ҳаммаслакони наҳзатиаш омӯзонданӣ аст. Аммо ақлаш ба як чизи одӣ намерасад, ки ягон гурӯҳ ё ташкилоти террористию экстремистӣ, аз ҷумла ТТЭ ҲНИ зимни фаъолияту муборизаи худ ҳеҷ гоҳ муътадил буда наметавонад. Табиати ин гуна ташкилотҳо чунин аст, ки ҳамеша даст ба ҷинояту террор мезананд ва мақсадҳои худро бо роҳи зуроварӣ ба даст оварданӣ мешаванд. Агар фаъолияти ТТЭ ҲНИ-ро аз аввал то имрӯз таҳлил намоем, мебинем, ки роҳбарону фаъолони ин ташкилот ҳамеша роҳи зуроварию ҷинояткориро пеш гирифтаанд ва ифротӣ будаанд. Кури Сайидюнус аз эътидолу таҳқиру тавҳин накардан сухан мегӯяд. Аммо таҳқиру тавҳин як тараф истад, инҳо солҳои навадум дар кишвар ҷанги шаҳрвандиро роҳандозӣ карда буданду одамонро ба қатл мерасонданд. Имрӯз ҳам ноҷавонмардона пешрафтҳои кишварамонро нодида гирифта, ҳамеша ба Ҳукумат ва давлат туҳмат мезананд. Аҷибаш ин аст, ки худи олуси Сайидюнус, ки имрӯз ба нақши насиҳатгар даромадааст, сар то по ифротӣ аст.
Ҳазрати олусчашм, ки дар замони зинда будани Бозор Собир мисли муши мурда аз ӯ метарсиду ҷуръати дар муқобилаш чизе навиштан надошт, имрӯз нашармида бо мурдаи шоир ба ҷанг даромадааст. Бозор Собир агар давраи коммунистиро танҳо бо сухану шеър танқид карда бошад, наҳзатиҳои ҳаммаслаки кури Сайидюнус солҳои навадум коммунистҳо ва умуман мухолифони худро бераҳмона мекуштанд.Пас, кӣ ифротӣ аст?
Дар охир ба кури Сайидюнус як тавсияи хубе доданӣ ҳастем, ки беҳтараш дар бораи Тоҷикистон чизе нанависад ва мардумро насиҳат накунад. Зеро тавсияҳои вай танҳо бар зараранду аз онҳо ҳамеша бӯйи иғвою душманӣ меояд.
Диловари Хуршед, таҳлилгар
