Замоне кӯҳистони Бадахшон ҷои мардони мард буд. Беҳтарин донишмандон, шоирон, адибон, рӯзноманигорон онҷо таваллуд шудаву ба воя расидаанд. Носири Хусрави Қубодиёнӣ рафту онҷоро макони худ қарор дошт. Аммо имрӯз ба онҳо чӣ шуд? Куҷост он мардони донишманд, он ҷасурони хунсард, он паҳлавоне, ки ғурури кӯҳистонӣ доранд? (албата ҳанӯз ҳам ҳастанд, аммо ангуштшумор)?
Раҳбари ташкилоти террористӣ ва экстремистии Ҳизби наҳзати исломӣ (ТТЭ ҲНИ), Муҳиддин Кабирӣ хиёнаткориҳои аъзоёнашро дакр намуда, баҳри ҳимояи онҳо роҳҳои гуногунро пеша карда, бо ҷалби рӯҳониёни ифротӣ,
Ҳамватанони гиромӣ! Омӯзгорону донишҷӯён ва хонандагони азиз! Имрӯз дар саросари кишвар соли нави таҳсил оғоз гардид, ки онро тамоми муассисаҳои таълимӣ бо дарси сулҳ шурӯъ мекунанд.