Пӯшида нест, ки яке аз ҳадафҳои асосии он коҳиш ва фалаҷнамоии сохти конститутсионии давлатҳо ба шумор рафта он амният ва рушди давлатро халалдор менамояд. Он бо воситаву усулҳои гуногун ва ҷосусони хориҷа тариқи воситаҳои ахбори омма ба роҳ монда мешавад.
Имрӯзҳо дар замони осоишта ин иқдомҳои терроризми иттилоотӣ аз ҷониби якчанд ниҳодҳо амалӣ мегардад, ки инҳо қабл аз ҳама ташкилотҳои хориҷӣ, динӣ, гурӯҳҳои экстремистиву террористӣ шомил мебошанд, ки авомфиребӣ, тӯҳмату бӯҳтон ва овозаҳои бардурӯғро дар байни мардум паҳн менамоянд. Ташкилотҳои номбурда бештар масъалаҳои хушунат, паст намудани шаъну шараф ва шахсияти инсон ва ҳуввияти миллиро дар бар гирифта бо ин васила мардум, хоссатан ҷавононро ба гумроҳӣ мебаранд. Ана ҳамин нуқтаҳо имрӯз пешаи асосии ТТЭ ҲНИ дар берун аз марзи Тоҷикистон гашта, дар ин замина кӯшиш дорад ба ҳаёти осоиштаву бунёдкори халқи тоҷик рахна ва ба вартаи хунини хушунат кашидан аст. Дар яке аз мусоҳибаҳо ба ВАО роҳбари гурезаи наҳзат Кабирӣ изҳор менамояд: «Ҳизб фаъолияти худро хотима нахоҳад бахшид, зеро имрӯз он яке аз ташкилоти муташаккили сиёсӣ дар хориҷи кишвар мебошад. ТТЭ ҲНИ дар оғози солҳои 90-ум роҳи тайкардаи худро аз нав такрор менамояд. Ин танҳо як марҳилаи нав дар шароитҳои нав аст».
Дар хотири ҷаҳониён хосатан халқи тоҷик ҳодисоти оғози солҳои қаблӣ, махсусан ҷанги шаҳрвандӣ сахт нақш бастааст. Кӯшиши гурӯҳи мухолифин барои ғасби давлат, ки дар рафти ин амалиёт зиёда аз 100 000 нафар мардуми кишвар кушта ва миллионҳо нафар муҳоҷири иҷборӣ шуданд.
Инак баъди чандин моҳу солҳои хомӯшӣ ҳизби кисагии наҳзат боз аз худ нишонае дод. Мисли пештара аз сомонаҳои иҷтимоӣ ҳар гуна хабару иттилоотҳои бардурӯғро дар расонаҳои шабакаи ҷаҳонии интернет бобати наҳзатиёни ҷинояткор, ки гӯё онҳо «бегуноҳ» ҳастанду бояд аз маҳбус озод карда шаванд ва ҳодисоти дар зиндони Хуҷанд ба вучуд омада мавриди муҳокима қарор гирифт. Наҳзатиён бо ҳар гуна роҳ кӯшиш доранд бо паҳни маълумотҳои «обу ранг додшуда» обрӯву нуфузи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар назди ҷомеаи ҷаҳонӣ паст зананд.
Мехостам таваҷҷӯҳи Кумитаи шаҳрвандии наҷоти гаравгонҳо ва зиндониёнии сиёсии Тоҷикистонро сари як масъала ҷалб намоям, ки имрӯз ба ҳимояи он зиндониёне, ки сабабгори бетартибиву ошӯб буданд. Мутобиқ ба маълумотҳо маҳбусиён асосан экстремистони мазҳабӣ буданд ва фаъолияти ғайриқонии худро дар ҳудуди Тоҷикистон ба роҳ монда дар асоси қонунгузориҳои амалкунанда ба ҷавобгарӣ кашида шуда бо далелҳои раднопазир гуноҳи онҳо исбот шуда буданд. Бешубҳа ин афрод дар рафти фаъолияти худ садҳо ҷавонони моро гумроҳ, хонавайрон ва фарзандони онҳоро бесаробон намуданд. Амалиёти дар маҳбус аз ҷониби сохторҳои қудратии давлатии кишвар доир намуда як ҳадаф дошт- «таъмини сулҳу субот ва амнияти миллии Тоҷикистон».
Хуршед Саидов, таҳлилгар
